زمانی که نزاع و درگيری لفظی رئيس جمهور و رئيس قوه قضائيه حکومت اسلامی بر سر بازديد احمدی نژاد از زندان اوين و ملاقات با مشاور مطبوعاتی‌اش بالا گرفت، وقتی که موضع گيری‌های تند و علنی اين دو در مطبوعات عليه يکديگر، که نشانه‌هائی از بحران عميق و هرج و مرج و گسيختگی ارگان‌های نظم سرمايه‌داری حاکم را بازتاب می‌دهد و رسوائی و بی اعتباری بيش از پيش رژيم جمهوری اسلامی در انظار توده‌های مردم را رقم می‌زند، به مرحلۀ حادی رسيد، خامنه‌ای در جايگاه رهبر حکومت اسلامی که سخنانش در هر عرصه مورد اختلافی بايد “فصل‌الخطاب” و پايانی بر منازعات فيمابين مقامات و مسئولين حکومتی باشد، وارد اين کارزار پايان ناپذير شد و بار ديگر هشدارگونه فرمان توقف درگيری و تنش در ميان سران قوا را البته از بيم آنکه به تنش در پائين منجر شود، صادر کرد. خامنه‌ای در نطقی که روز چهارشنبه دهم آبان ايراد نمود، به رؤسای سه قوه و تمام مقامات و مسئولين جمهوری اسلامی هشدار داد که بايد متوجه مسئوليت خود در “شرايط حساس کنونی” باشند و بايد مراقب باشند که “اختلافات را به ميان مردم نکشانند”! خامنه‌ای نه فقط از باندهای حکومتی و سران آن‌ها خواست که اختلاف‌ها را بايد به “کمترين ميزان” برسانند، بلکه با لحن تند و کوبنده‌ای آن‌ها را چنين مورد خطاب قرار داد که “از امروز تا روز انتخابات هر کسی بخواهد اختلاف‌ها را به ميان مردم بکشاند و از احساسات آن‌ها در راستای اختلافات استفاده کند، قطعاً به کشور خيانت کرده است”.
فردای صدور اين فرمان عتاب آلود، برادران لاريجانی، رؤسای قوه مقننه و قضائيه، با ارسال نامه‌های جداگانه‌ای به “رهبر فرزانه” و “مقام معظم رهبری “، دريافت پيام “وحدت بخش”، “سنجيده” و “به موقع” رهبری و مراتب اطاعت خود از “ولی امر مسلمين” و رعايت “دستورات” وی را اعلام کردند. احمدی نژاد نيز که طرف ديگر منازعه است، در نامه‌ای خطاب به خامنه‌ای از “تذکر به موقع” رهبری استقبال کرد وی اما در نامه حق به جانب خود، چنين متذکر شد که از اصطکاک داخلی استقبال نخواهد کرد و مانند گذشته همۀ نامهربانی‌ها را صبورانه تحمل خواهد کرد. رئيس قوه مجريه در نامه خود، بار ديگر وضعيت نابسامان و فشارهای اقتصادی را به گردن “دشمنان و بد خواهان” انداخت و دولت و سياست‌های آن را در ايجاد اين نابسامانی‌ها مبرا ساخت! احمدی نژاد در نامه خود تأکيد کرد “به واسطه طراحی دشمنان، ملت و کشور در فشارند و دولت برای مقابله با بدخواهان و کاهش فشار بر مردم و پيشبرد امور کشور تمام توان خود را به کار بسته است” احمدی نژاد در نامه خود به نحو زيرکانه‌ای از ضرورت همراهی ساير قوا با قوه مجريه سخن به ميان آورد و سرانجام پيرامون قانون اساسی و جايگاه رئيس جمهور در کشور و در اجرای قانون چنين نوشت: “مطمئن هستم که جنابعالی بر پاسداری قاطع از قانون اساسی و به ويژه از حقوق اساسی ملت و همچنين صيانت از جايگاه رئيس جمهوری منتخب ملت که بالاترين مقام رسمی کشور پس از رهبری و مجری قانون اساسی است، تأکيد داريد و با هر اقدامی که اختيارات و مسئوليت‌های مهم او را مخدوش نمايد، مخالفيد”!
بدين ترتيب احمدی نژادعلاوه برعوامفریبی های همیشگی خود، با زيرکی‌های خاصی که در اين نامه به کار گرفت، ضمن آنکه رقبای خود را تلويحاً به انجام اقداماتی جهت محدود ساختن و مخدوش ساختن اختيارات و مسئوليت‌های قانونی رئيس جمهور منتسب می‌کرد، شخص خامنه‌ای را نيز در اين نزاع و رقابت، جانبدار خويش قلمداد نمود.
اگر در واکنش لاريجانی‌ها به فرمان خامنه‌ای نوعی از تعبّد به ولايت فقيه و تمايل به مدارا و سازش موقتی و ظاهری با احمدی نژاد ديده می‌شود، واکنش احمدی نژاد اما خالی از این تعبّد و تمایل و تأکیدی بر ادامه روش‌های همیشگی و پیشین است. مجلس که پیش از اين در تدارک طرح سؤال از احمدی نژاد بر آمده و این دستاویز را مانند اهرم فشار و بازدارنده‌ای بر فراز سر رئیس جمهور قرار داده بود، اما با فرمان خامنه‌ای کمی به تردید افتاد و دمی دچار گیجی شده بود، خیلی زود از این تردید و گیجی به در آمد. به گزارش مهر، لاریجانی رئیس مجلس روز یکشنبه ۱۴ آبان، طرح سؤال از احمدی نژاد را اعلام وصول کرد. علی رضا منادی نماینده تبریز با قرائت طرح سؤال از احمدی نژاد که به امضای ۷۷ نماینده مجلس رسیده بود اعلام کرد که سؤال از رئیس جمهور امروز به وی ارائه خواهد شد. احمد توکلی نیز در پایان همین جلسه به خبرنگاران گفت، احمدی نژاد موظف است ظرف یکماه به مجلس شورای اسلامی بیاید و پاسخگو باشد! در طرح سؤال از رئیس جمهور، ضمن انتقاد از برخی کارهای “خلاف تدبیر” احمدی نژاد و “عدم رعایت دقت و اولویت در مصرف و تخصیص موجودی ارز خارجی” در شش ماه اول سال ۹۱، به نوسان قیمت ارز خارجی و کاهش ارزش پول ملی از اسفند ۹۰ تا نیمه اول مهر ماه ۹۱ و افزایش قیمت دلار به حدود ۴۰۰۰ تومان اشاره شده و گفته شده است که “این امر باعث افزایش شاخص تورم توأم با رکود اقتصادی شده و فعالان اقتصادی را از برنامه ریزی برای کار خود باز داشته است” و بالاخره از وی خواسته شده است “در باره علت تعلل دولت در تصمیم گیری در خصوص تنظیم بازار ارز و رها سازی آن در مدت مذکور توضیح دهد!
موضوع طرح سئوال از رئیس جمهور، اعتراض شدید فراکسیون اصول گرای طرفدار احمدی نژاد در مجلس را در پی داشت. اینان ضمن تشکیک در تعداد امضاها، از زاویه تعارض این اقدام با سخنان خامنه‌ای، با آن مخالفت نموده و در همین رابطه روح‌الله حسینیان، مهدی کوچک زاده و ۱۶ تن دیگر از اعضای این فراکسیون در اعتراض به اعلام وصول طرح سؤال از رئیس جمهور و علیرغم تهدیدات لاریجانی رئیس مجلس، در یک اقدام مشترک، صحن مجلس را ترک کردند. این دسته از نمایندگان مجلس، طرح پرسش از احمدی نژاد را عدول از خطابیۀ خامنه‌ای و آن را مصداق کشاندن اختلاف‌ها به جامعه و به میان مردم و آن را “خیانت” می‌دانستند. طرفداران احمدی نژاد در مجلس، همچنین مدعی شده‌اند که تعدادی از نمایندگان پس از نطق خامنه‌ای، امضای خود برای طرح سؤال از رئیس جمهور را، قبل از ابلاغ این طرح به دفتر رئیس جمهور، پس گرفته بودند و تعداد امضاها به حّد نصاب نرسیده است، اما هیأت رئیسه مجلس، آگاهانه و ازروی عمد به این موضوع بی اعتنائی نموده است. در همین رابطه حدود ۵۰ تن از نمایندگان مجلس، از هیأت رئیسه مجلس به کمیسیون اصل ۹۰ شکایت نموده و خواستار استیضاح آن شده‌اند.
حداد عادل که از نزدیکان خامنه‌ای و در عین حال رئیس فراکسیون اصول گرایان طرفدار احمدی نژاد در مجلس است، در پاسخ به اعتراض رئیس مجلس و نمایندگان حامی وی تحت عنوان “رهروان ولایت” که خروج دسته جمعی اصول گرایان طرفدار احمدی نژاد و “ابستراکسیون” آن‌ها را اقدامی غیر قانونی اعلام کرده بود، تصریح کرد که شکایت از هیأت رئیسه نه یک اقدام فراکسیونی، بلکه یک اقدام فردی بوده است. حداد عادل که یکی از مهره‌های مهم مجلس ارتجاع است، در دفاع از احمدی نژاد، وخامت شرایط اقتصادی را صرفاً ناشی از تحریم‌ها دانست و در این زمینه گفت: ” شرایط فعلی جامعه تحت تأثیر تحریم‌ها قرار دارد وگرنه مسئولان از چند سال پیش تا کنون تغییری نکرده‌اند” رئیس فراکسیون اصول گرایان مجلس، طرح سؤال از احمدی نژاد را به زیان کشور خواند و پیشاپیش، این تصویر را به دست داد که اگر این مسئله عملی شود، به احتمال قوی منجر به “تنش زائی” در سطح کشور می‌شود که خلاف رهنمودهای رهبری است!
حداد عادل در گفتگو با خبرگزاری فارس، در عین حال به تجربه قبلی و طرح سؤال از رئیس جمهور در اسفند سال ۹۰ که هیچ‌گونه فایده‌ای دربر نداشت اشاره کرد. همه‌گان به خاطر دارند که در جلسه طرح سؤال از رئیس جمهور، احمدی نژاد با روش‌های خاص خود چگونه به مجلس و نمایندگان آن کم محلی و بی اعتنائی کرد و نه فقط زیر بار حرف مجلس نرفت، بلکه، نمایندگان مجلس را حتی مورد تحقیر و تمسخر نیز قرار داد. حداد عادل نیز که تلویحاً همین موضوع و نحوه برخورد احمدی نژاد مورد نظرش بود، چنین اضافه کرد که: “اکنون نیز رئیس جمهور عوض نشده است”!
معنای صریح حرف‌های حداد عادل این است که، ولو مجلس طرح سؤال از احمدی نژاد را هم عملی کند، اما چیزی عاید آن نخواهد شد و کار خاصی نمی‌تواند انجام دهد. این گفتار به اضافۀ سخنانی که به احمدی نژاد نسبت داده شده که اخیراً گفته است اگر مسئله طرح سؤال اجرائی شود، “ناگفته‌ها را خواهم گفت” جناح مقابل را وادار می‌کند که با حزم و احتیاط بیشتری نزاع و درگیری با احمدی نژاد را پی‌گیری کند. گرچه علی مطهری، یکی از مخالفان سرسخت احمدی نژاد خواستار آن شده است که احمدی نژاد “هرچه زودتر ناگفته‌های خود را بگوید تا خیال همه راحت شود” و همچنین اضافه کرده است که احمدی نژاد می‌خواهد با این حرف‌ها، مجلس را بترساند تا از طرح سؤال عقب نشینی کند، اما این سخنان، از حزم و احتیاط ناگزیری که جناح لاریجانی در برابر احمدی نژاد در پیش گرفته، نکاسته است.
در هر حال طرفداران رئیس جمهور در مجلس، با استناد به صحبت‌های اخیر خامنه‌ای و یا با دستاویز قرار دادن آن، طرح سؤال از رئیس جمهور را اقدامی خائنانه و دست‌اندکاران آن را خائن به کشور و نظام خوانده‌اند که با این اقدام، “بر کلکسیون خیانت‌های خود” افزوده و پرونده خویش را قطورتر ساخته‌اند. در حالیکه جناح احمدی نژاد با اشاره به حرف‌های خامنه‌ای چنین مطرح می‌کردند که منظور خامنه‌ای این بوده است که طرح سؤال از رئیس جمهور کنار گذاشته شود، اما سردمدار جناح مقابل یعنی رئیس مجلس اصرار داشت که در این مورد “دستوری” به مجلس نرسیده است!
فراکسیون “رهروان ولایت” مجلس که حامی لاریجانی است، با صدور بیانیه‌ای به مقابله با این مخالفین برخاست و مدعی شد که جمع معدودی در صدد بازداشتن نمایندگان از وظایف قانونی خود و بی اثر کردن و ناکارآمد ساختن مجلس‌اند. اینان با استنباط غلط از سخنان “رهبری” و به بهانه حفظ آرامش، در مجلس “بلوا” و “ابستراکسیون” و جنگ خانگی در قوه مقننه راه انداخته‌اند!
فراکسیون رهروان ولایت در بیانیه خود می‌نویسد: “عده‌ای از طریق تضعیف کارکرد نظارتی مجلس شورای اسلامی و با استنباط غلط از سخنان رهبری، مقوله کنار گذاشتن سؤال از ریاست جمهور را مطرح می‌کنند و می‌گویند باید جامعه را به آرامش پیش ببریم و درست در همان زمان، با انواع حاشیه سازی و بلوا در مجلس و طرح مسئله آبستراکسیون، مقوله استیضاح هیأت رئیسه مجلس را مطرح می‌کنند. جالب است که سؤال از رئیس جمهور باید به بهانه عدم ایجاد اختلاف وانهاده شود، اما حمله به هیأت رئیسه و ریاست محترم مجلس و استیضاح آنان، لابد با هدف وحدت و ایجاد آرامش در جامعه، با شدت و حدّت مطرح می‌شود”
در واکنش به صدور این بیانیه، ۲۲۰ تن از نمایندگان مجلس نیز روز چهارشنبه ۱۷ آبان در نامه‌ای به خامنه‌ای، ضمن ابراز “تبعيت کامل از اوامر و راهنمائی‌های” وی، بر وحدت و همدلی و جلوگیری از کشیده شدن اختلافات به سطح عموم جامعه تأکید نموده و در نامه خود از جمله چنین نوشته‌اند: “اینجانبان به نمایندگی از طرف قاطبه ملت شریف و با پیروی از اوامر رهبری با خودداری از هر گونه اقدام تنش زا، و دامن زدن به اختلافات با استفاده از احساسات مردم را خیانتی بزرگ تلقی می‌کنیم”
این نامه نیز نشان می‌دهد که در شرایط فعلی دست جناح لاریجانی برای مقابله با احمدی نژاد و طرفداران وی، چندان پُر نیست! چرا که غیر از طرفداران احمدی نژاد، عناصر بینابینی در مجلس و یا کسان دیگری حتی از مخالفان احمدی نژاد، چه در مجلس و چه در بیرون آن، در شرایط کنونی موافقتی با طرح سؤال از رئيس جمهور ندارند، چه به دليل آنکه طرح سؤال از احمدی نژاد را “مصلحت” نمی‌دانند، چه به اين دليل که طرح سؤال از رئيس جمهور را بی ثمر می‌دانند که کمکی به وضعيت اقتصادی نمی‌کند و چه به اين دليل که از واکنش احمدی نژاد بيمناک و از عواقب و تنش‌های بعد از آن نگرانند. تا هم‌اکنون برخی از امام‌های جمعه صريحاً با طرح سؤال از احمدی نژاد مخالفت کرده‌اند. احمد جنتی امام جمعه تهران که سابقاً از طرفداران احمدی نژاد بود و پس از علنی شدن اختلافات رئيس جمهور و خامنه‌ای به صف مخالفان وی پيوست، در نماز جمعه ۱۹ آبان، در اينکه موضوع طرح سؤال از احمدی نژاد به مصلحت باشد، تشکيک نمود و در نهايت خطاب به نمايندگان مجلس گفت بهتر است در جلسه غير رسمی و خصوصی از وی سؤال شود و اگر هم در جلسه علنی سؤال می‌شود “بدون کينه‌ورزی و دوستانه و خلاف اسلام و وحدت اسلامی نباشد” جانشين نماينده ولی فقيه در سپاه پاسداران نیز طرح سؤال از رئيس جمهور را در شرايط کنونی “نامناسب” و نوعی “بدسليقگی” دانست و در ضمن به اين نکته نيز اشاره نمود که ممکن است برخورد رئيس جمهور نيز “عکس‌العملی” باشد.
واقعيت اين است که اختلاف و کشمکش ميان باندها و جناح‌های حکومتی از سابقه‌ای طولانی برخوردار است و با موجوديت اين رژيم عجين است. اين اختلاف‌ها و کشمکش‌ها اگرچه گاه اوج و گاه کمی فرود داشته است، اما بر بستر يک بحران عميق اقتصادی و در کليت خود روندی صعودی را پيموده است، اما در طی دو سال اخير و به ويژه پس از اجرای تحريم‌های اقتصادی به شدت افزايش يافته و به مراحل بسيار حادی گذر نموده است. تشديد مداوم اين کشمکش‌ها و تضادها، اين نکته را به اثبات می‌رساند که، مادام که راه حلی برای بحران اقتصادی و مالی رژيم پيدا نشود، مادام که معضلات و نابسامانی‌های اقتصادی موجود ادامه داشته باشد، بحران‌های سياسی و کشمکش و اختلاف در بالا نيز ادامه خواهد داشت و هيچ فرمانی بازدارنده آن نيست. جناح‌های حکومتی و رؤسای سه قوه در حاليکه فرمان خامنه ای برای وحدت و پرهيز از کشيده شدن دامنه اختلاف به عرصه جامعه و ميان مردم را لبيک گفته‌اند، اما در عمل راه خود را می‌روند و يکديگر را مسبب وضعيت وخيم اقتصادی کنونی می‌دانند. باندهای حکومتی در همان حال که خود را تابع رهبر و مجری فرمان وی می‌خوانند، يکديگر را به نافرمانی از اين فرمان و مصداق نظر صريح صادر کننده آن، يکديگر را خائن به کشور و نظام قلمداد می‌کنند. اين‌ها و تمامی شواهد حاکی از آن است که نزاع و کشمکش ميان باندهای حکومتی نه تنها با اينگونه فرامين متوقف و يا حتا “به کمترين ميزان” نرسيده است، بلکه درست برعکس از فردای صدور آن، ضمن ادامه، تشديد يافته است و همراه با تشديد و تداوم بحران اقتصادی و مالی، بيش از پيش تشديد خواهد شد.
خامنه‌ای که از تراکم نارضايتیَ آمادهی انفجار توده‌های مردم با خبر و از انفجار اين نارضايتی و شعله‌ورشدن مبارزات توده‌ای به شدت بيمناک است، پيوسته به باندهای حکومتی نهيب می‌زند که اختلافات خود را علنی نکنند و موضوعات مورد اختلاف را از چشم مردم مخفی نگاه دارند. خامنه‌ای به عنوان شخص اول و رهبر حکومت اسلامی زودتر از هر جناح و دستۀ حکومتی به اين موضوع پی برده است که بازتاب اين منازعات و کشمکش‌ها و رسوائی‌ها در بالا، می‌تواند سرمنشأ اعتراضات شديد آشکاری در پائين و گُر گرفتن آتش خشم کارگران و زحمتکشان و توده‌های محرومی شود که ديگر تاب تحمل وضعيت موجود را ندارند. توده های مردم زحمتکشی که از رژيم ستمگرجمهوری اسلامی و همه نهادها، باندها و جناح‌های آن منزجر و متنفرند و خود را برای به زير کشيدن آن آماده می‌کنند. به‌رغم هشدارهای پی‌درپی خامنه‌ای، اختلاف‌ها و کشمکش‌ها، همانطور که تجربه نيز آن را ثابت کرده است ادامه خواهد يافت. وقتی که خادمان نظام يکديگر را خائن به نظام و کشور می‌خوانند، روشن است که کار جمهوری اسلامی بايد بسی فراتر از اين حد رفته باشد که با چنين نصايح و هشدارهائی بتوان جلوی تشديد اختلافات و تضادها راگرفت و مسير فروپاشی و سرنگونی نظام را مسدود ساخت.
قوه مقننه درصدد آن است که با تکيه به اختيارات قانونی فعلی خود و يا اختيارات ديگری که ايجاد می‌کند، رئيس قوه مجریهی سرکش را مهار کند و او را به بازی در بساط مجلس و مصوبات آن مقيد و ملتزم سازد. رئيس جمهورَ سرکش اما که سال‌هاست تمام سياست‌هايش را همين مجلس تأييد و قانونی کرده است و يا اگر مخالفتی با آن داشته، با حمايت شخص خامنه‌ای، بی اعتنا به اين مخالفت‌ها از سد و مانع مجلس عبور کرده است، در عمل نه مجری حرف مجلس، بلکه قانون خود را به مرحله اجرا گذاشته است. احمدی نژاد که ميداند پايان دورۀ رياست جمهوری‌اش نه فقط پايانی بر موقعيت و نفوذ کنونی او و ياران اوست، بلکه به احتمال قوی به دست انتقام‌جوئی ياران خامنه‌ای سپرده خواهد شد،هيچ گزينۀ ديگری ندارد جز آنکه با ادامه روش‌های پيشين در چند ماه باقی مانده از دوره رياست جمهوری، برای آيندۀ مبهم و نامعلوم خويش سرمايه گذاری سياسی و توشه چينی وبهره برداری کند. رهبر حکومت اسلامی که در بالا بردن و بر کشيدن احمدی نژاد سرکش، نقش اساسی و مهمی داشته است، ترجيح می‌دهد احمدی نژاد تا پايان دوره رياست جمهوری‌اش به کار ادامه دهد. مسئله به طور واقعی چنين است که رهبر حکومت اسلامی بدون آنکه بخواهد، عملاً موجودی را در دامان خود پرورده است که به معضلی برای خود و نظام‌اش تبديل شده است. ماری که در آستين خامنه‌ای پرورش يافته است به معضلی برای پرورش دهنده آن تبديل شده است. احمدی نژاد اکنون لقمه‌ای است که در گلوی حکومت اسلامی گير کرده است. لقمه‌ای که حکومت اسلامی در شرايط کنونی نه می‌تواند آن را فرو بلعد و نه قادر است به بيرون پرتابش کند! سرنوشت و آينده احمدی نژاد هرچه باشد، جمهوری اسلامی و جناح‌های آن اما هيچ راه حلی برای برون رفت از وضعيت بحرانی و نابسامانی‌های اقتصادی و مالی ندارند. لذا کشمکش‌ها و اختلافات موجود ادامه خواهد يافت. اين کشمکش‌ها و نزاع‌ها تنها زمانی پايان خواهند گرفت که توده‌های کارگر و زحمتکشَ به ستوه آمده از فشارهای فزون از حد اقتصادی و سياسی به پا خيزند و با يک انقلاب قهرآميز، نظام سرمايه‌داری حاکم را با همهی نهادها، جناح‌ها و باندها و باهمهی مارها و مار پرورانش به ديار نيستی بفرستند!
برگرفته از سایت سازمان فدائیان - اقلیت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر