مقاومت شجاعانه کوبانی در برابر مرتجعین داعش وارد سی‌امین روز خود شده است. به‌رغم کمبود آذوقه، مهمات، اسلحه و محرومیت از سلاح‌های سنگینی که داعش به آن مجهز است، زنان و مردان رزمنده و آزادی‌خواه کوبانیِ محاصره شده، دوش به دوش یکدیگر در مقابل لشکریان تیره مغز “خلافت اسلامی” ایستاده‌اند و تلفاتی نیزبرآنان وارد ساخته‌اند. باوجود آن‌که بخش‌هایی از شهر کوبانی به اشغال داعش درآمده است، اما کوبانی درهر گذرگاه و کوچه و محله، شاهد مقاومت تا پای جان شهروندان خویش است. داعش مرتجع و آدم‌کش که عادت داشت بی‌مقاومت و برق‌آسا، شهرهای سوریه و عراق را یک به یک به اشغال خود درآورد و بی‌مقاومت یا با اندک مقاومتی موصل و شنگال را تصرف کرده بود، در کوبانی با سدی غیرقابل نفوذ روبرو گشت.
مقاومت دلاورانه و تا پای جان کوبانی که هم‌زمان تحسین جهانیان و تعجب مرتجعین را برانگیخت، برخاسته از تحولاتی‌ست که مردم کوبانی در سال‌های بعد از بحران سوریه از سر گذرانده‌اند. مقاومت کوبانی معطوف به جایگاه توده مردم و نقشی‌ست که در این تحولات ایفا کرده‌‌اند. سازمان‌ها و احزاب کرد سوری توانسته‌اند با اتکاء به توده زحمتکش مردم و بدون کمک از دولتهای ارتجاعی منطقه، نظام مستقلی را پایه‌ریزی کنند. در سه سالی که از وضعیت بحرانی سوریه می‌گذرد، کوبانی به شیوه‌ای دموکراتیک و شورائی و مشارکت عموم توده‌های مردم به‌ویژه مشارکت گسترده زنان اداره می‌شود. کوبانی مرزهای جنسیتی و قومی را پشت سر گذاشته و افراد جامعه مستقل از جنسیت، قومیت و مذهب از حقوق برابر برخوردار هستند. تمام امور شهر توسط شورای شهر اداره می‌شود. شورای شهر ترکیبی‌ست از نمایندگان احزاب سیاسی وگروهای اجتماعی و نمایندگانی از آوارگان جنگی کرد و عرب ، مسیحی یا مسلمان (سنی، ایزدی، علوی) که از سایر نواحی اشغال شده و جنگ‌زده سوریه و عراق به این شهر پناه آورده‌اند. همین شورای مردمی‌است که هم اداره امور شهر و هم تصویب مقررات و قوانین ترقی‌خواهانه و برابری‌طلبانه را برعهده دارد. کوبانی تقریبا تمام کسانی را که توان جنگیدن داشته‌اند در یک ارتش توده‌ای مسلح ساخته است. در کوبانی یک جنبش مقاومت مردمی سازماندهی شده است. یگان‌های مدافع خلق که در سه کانتون (کوبانی، عفرین و جزیره) سازماندهی و مسلح شده‌اند ارتش توده‌ای کردستان سوریه است که بیش‌از ۴۰ درصد آن را زنان تشکیل می‌دهند.
مقاومت شجاعانه کوبانی حاوی این نکته بسیار مهم است که اگر توده‌های مردم بسیج و سازماندهی شوند، اگر آنان اراده کنند، قادرند در برابر وحشی‌ترین نیروهای ارتجاعی نیز بایستند. تنها اتکاء به مردم و سازماندهی آگاهانه مقاومت مسلحانه توده‌ای می‌توانست دفاع تا پای جان کوبانی از زندگی و از آن‌چه کوبانیان ساخته‌اند را در برابر مهاجمان و متجاوزان میسر سازد و کوبانی را از شنگال‌ها و موصل‌ها متمایز سازد. اگر داعش درنده‌خو نتوانست جنبش کردستان سوریه را غافل‌گیر و کوبانی را فوراً تصرف و اشغال کند تنها و تنها به خاطر آن بود که مردم کوبانی توانسته‌اند سرنوشت خود را خود در دست گیرند، زندگی آزاد و برابری را سازمان دهند و الگوی نوین و دموکراتیکی از اداره جامعه ارائه دهند.
کوبانی یک شهر است. شهری‌ست که اما در دل منطقه‌ای بحران‌زده ابراز وجود کرده است. شهری‌ست که به کانون مبارزه مستقل کردها و شهر تصمیم‌گیری‌های جمعی و شورائی تبدیل شده است. شهری‌ست که می‌تواند الهام‌بخش مردم سایرشهرها از جمله شهرهای کردنشین به‌ویژه کردهای ترکیه باشد که حزب اصلی آن‌ها، حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک )روابط بسیار نزدیک و دوستانه‌ای با حزب اتحاد دموکراتیک (ی.پ.ک) کردستان سوریه دارد. کانتون‌های کردستان سوریه و در راس آن کانتون‌کوبانی خار بزرگی در چشم همه دولتهای مرتجع و مدافعان نابرابری‌های سیاسی و اجتماعی و تهدید بزرگی برای رژیم‌های دیکتاتوری و ارتجاعی منطقه و در راس آن دولت فاشیستی ترکیه است. وقتی‌که کانتون کوبانی در بهمن سال گذشته اعلام موجودیت کرد، دولت ترکیه این ابتکارعمل مردم کوبانی را به “بازی با آتش” تعبیر نمود. دولتهای امپریالیستی و تمام کشورهای مرتجع منطقه، با هر جنبش انقلابی و آزادی‌خواهانه و هر تحرک و جنبش توده‌ای که تقویت‌کننده گرایش چپ در منطقه باشد، یا اداره جامعه را به دست توده‌های تهی‌دست جامعه بسپارد و یا بخواهد به زادگاه یک جنبش رادیکال سوسیالیستی و کارگری تبدیل شود، به شدت مخالف‌اند و با آن دشمنی آشتی‌ناپذیر دارند.
دولت فاشیستی ترکیه که پرونده قطوری در سرکوب و کشتار کردهای ترکیه و احزاب سیاسی چپ و انقلابی دارد و از تحولات کوبانی شدیدا به وحشت افتاده و بنابه ملاحظاتی فعلا نمی‌خواهد کوبانی را خود درهم کوبد ، این وظیفه را به داعش واگذار نموده است. در حالی‌که داعش شهر کوبانی را از سمت شرق و غرب و جنوب به محاصره درآورده و با توپ و تانک و شلیک گسترده خمپاره، بخش‌هایی از شهررا به اشغال خود درآورده است، دولت فاشیستی ترکیه که کمک‌های مستقیم و غیرمستقیم آن به داعش عیان گشته است، یگانه مسیر عبور و مرور در شمال کوبانی و ارسال کمک به مبارزین کرد سوری را مسدود ساخته است و از پیوستن افراد مبارزی که برای مبارزه در صفوف مردم کوبانی، خود را به مرزهای سوریه رسانده‌اند ممانعت به عمل می‌آورد. فاشیست‌های ترکیه که در سقوط کوبانی به دست داعش روز شماری می‌کنند، حتا از ملحق شدن یگان‌های ارتش توده‌ای کردهای سوریه، ازعفرین و جزیره که به دلیل اشغال مناطقی از سوریه توسط داعش، ارتباط آن‌ها با کوبانی قطع شده، ممانعت به عمل آورده‌اند.
رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه، پیش از آن‌که لایحه پیشنهادی دولت پیرامون دخالت نظامی در خاک سوریه و عراق را به پارلمان این کشور ببرد، صریحا گفته بود ترکیه تماشاچی تحولات منطقه و تقسیم کشورها نخواهد بود.همین‌که جواز دخالت نظامی ترکیه در سوریه و عراق صادر شد، تانک‌های ارتش ترکیه در مرزهای سوریه به خط شدند. نخست وزیر ترکیه احمد داوداوغلوتحت فشار افکار عمومی گفت، ترکیه اجازه نخواهد داد منطقه کوبانی به دست داعش سقوط کند. “بی‌تفاوتی” دولت ترکیه در برابر حملات داعش و پیش‌روی‌های آن در کوبانیِ تحت محاصره اما کسانی را که هنوز به ماهیت دولت فاشیستی ترکیه و نقشه‌های آن پی‌نبرده بودند، متعجب می‌ساخت. در واقع اما هیچ جای تعجبی وجود نداشت و موضوع بسی فراتر از مماشات و بی‌تفاوتی است. دولت ترکیه بی‌تفاوت نیست بلکه این خواست و تمایل باطنی ترکیه است که داعش، کوبانیِ‌آزادی‌خواه را لت و پار کند. ترکیه فاشیستی مقدم بر هرچیز خواهان تضعیف و نابودی جنبش مقاومت مردم کردستان سوریه است که هر آینه می‌تواند به کردستان ترکیه نیز سرایت کند. هدف دیگر دولت ترکیه سرنگونی رژیم بشار اسد و تحقق امیال توسعه طلبانه و پان ترکیستی‌ست.
در‌حالی که صدور مجوز دخالت نظامی ترکیه در سوریه و عراق و صف‌آرائی تانک‌های آن در مرزهای سوریه مورد استقبال و حمایت دولت امپریالیستی آمریکا و متحدان اروپایی آن قرار گرفته است، این موضوع اما مخالفت و حساسیت شدید دولتهای ارتجاعی سوریه، عراق و به ویژه جمهوری اسلامی را درپی داشته است. دولت فاشیستی ترکیه، در پوشش طرح ایجاد یک منطقه امن یا منطقه حائل و پرواز ممنوع در داخل خاک سوریه، در واقع درصدد اشغال بخشی از خاک سوریه است تا از آن به‌عنوان پایگاه آموزش نظامی مخالفین اسد استفاده کند. ترکیه می‌خواهد با تمرکز بخشیدن به مخالفان اسد و سربازگیری از میان آن‌ها، اپوزیسیون سوریه را تقویت کند و با سازماندهی یک نیروی مسلح وابسته و مورد اعتماد خود، رژیم بشار اسد را سرنگون سازد و بخش‌هائی از خاک سوریه را به اشغال خویش درآورد.
مداخله نظامی ترکیه در عراق و سوریه اما بحران‌ها و تضادهای کنونی موجود در منطقه را فوق‌العاده تشدید خواهد کرد و درگیری‌های کنونی را از حد جنگ داعش با نیروهای کرد یا ارتش عراق و سوریه بسی فراتر خواهد برد. پوشیده نیست که ورود ترکیه به چنین فاز خطرناکی، پای دولتهای عربستان سعودی و جمهوری اسلامی را نیز به معرکه خواهد کشاند و تمام جنگ‌های نیابتی کنونی به جنگ‌های مستقیم دولتهای ارتجاعی منطقه مبدل خواهد شد و کل منطقه را در باتلاقی مرگ‌بار فرو خواهد برد. باتلاقی که خروج از آن، مطلقا به آسانی ورود به آن نخواهد بود.
بنابراین، هیچ بحثی از بی‌تفاوتی یا مماشات دولت ترکیه در میان نیست. نخست داعش باید مقاومت کردهای سوری را در هم بشکند و کانتون‌ها، سازمان‌ها و احزاب سیاسی آن‌ها را متلاشی سازد، تا بعد ارتش ترکیه وارد عمل شود. دولت ترکیه آماده است تا پس ازسقوط کوبانی وزمانیکه خون مبارزین کرد در همه کوچه‌ها، سنگفرش‌ها و سنگرهای کوبانی جاری شد و تمام اندام این شهر شجاع و مقاوم زیر سم وحشیان داعش له و لورده شد، به بهانه داعش و برای دفاع از خاک ترکیه در خارج از مرزهای ترکیه (۱) وارد کوبانی شود.
اجرای چنین سیاستی اما بحران‌های درونی ترکیه را بیش از پیش دامن خواهد زد. بده بستان‌های سیاسی و اقتصادی دولت ترکیه با “خلافت اسلامی” تدارک دخالت نظامی در خاک سوریه و عراق، ممانعت از ارسال کمک‌های دارویی، غذایی و ممانعت از پیوستن مبارزین داوطلب به صفوف مقاومت کوبانی، تا همین جا هم تاثیرات خود را بر مسائل داخی ترکیه بر جای گذاشته است. اعتراضات توده‌ای در استانبول، آنکارا، دیاربکر، آنتالیا و چند شهر دیگر ترکیه به درگیری با نیروهای پلیس کشیده شده است. در چند شهر بزرگ ترکیه حکومت نظامی برقرار شده است. در برخی شهرهای ترکیه، دفاتر حزب عدالت و توسعه اسلامی که حزب حاکم است، به آتش کشیده شده ا ند. ۳۵ شهر ترکیه صحنه تظاهرات و اعتراضات توده‌ای بوده‌اند. در این اعتراضات تاکنون ۳۱ نفر کشته، صدها نفر زخمی و بیش از هزار تن دستگیر شده‌اند. ده‌ها هزار تن از مردم در ده‌ها شهر از کشورهای مختلف از ایران گرفته تا قلب اروپا در اعتراض به سیاست‌های دولت ترکیه، در ضدیت با داعش و حمایت از کوبانی دست به تظاهرات و راه‌پیمایی زده‌اند. حزب کارگران کردستان ترکیه (پ. ک. ک) ضمن هشدار به تعلیق مذاکرات خود با دولت ترکیه ، تهدید کرده است اگر مرز ترکیه برای کمک‌رسانی به کوبانی باز نشود، خود وارد عمل خواهد شد!پاسخ دولت فاشیستی ترکیه بمباران پایگاه پ.ک.ک دراستان حکاری درنزدیک مرزعراق بوده است. مرتجعین داعشی، که مورد نفرت و انزجار همه انقلابیون و عموم مردم سراسر جهان هستند، با استفاده از تجهیزات پیشرفته جنگی و تحت حمایت‌های مستقیم و غیرمستقیم برخی دولتهای ارتجاعی، در حال پیشروی هستند. قصابان اسلامی طی روزهای اخیر به داخل کوبانی نفوذ کرده و بخش‌هایی از شهر را به اشغال خود درآورده‌اند. کوبانی قهرمان و آزادی‌خواه که از حمایت معنوی تمام مردم زحمتکش و انقلابیون سراسر جهان برخوردار است، در یک جنگ نابرابر، درمقابل مرتجعین آدم‌کش مقاومت می‌کند و به‌رغم آن‌که از سه جهت به محاصره داعش درآمده و از کمبود آذوقه و سلاح و مهمات رنج می‌برد، اما استوار و مقاوم در برابر خون‌ریزان داعشی ایستاده است.
داعش با پرتاب سه موشک کاتیوشا از سه جهت وارد شهر کوبانی شده است. ۴۰ تانک ارتش ترکیه اکنون در نزدیکی معبر مرزی رو به کوبانی مستقر شده و منتظر سقوط کوبانی‌اند. به‌رغم این اما مقاومت کوبانی ادامه دارد و تیر داعش و حامی بزرگ آن ترکیه فعلا به سنگ خورده و کوبانی سقوط نکرده است. پوشیده نیست که حتا سقوط کوبانی، پایان ماجرا نخواهد بود. مبارزه و مقاومت کوبانی حتا پس از اشغال، علیه اشغال‌گران و متجاوزان اعم از “دولت اسلامی” (داعش) یا دولت فاشیستی ترکیه برای آزادی و استقلال و برابری، برای بازسازی و گسترش فعالیت‌های دمکراتیک و شورایی کانتون کوبانی و برای برپایی یک زندگی آزاد و انسانی ادامه خواهد یافت.
مردم کرد وکل خلقهای منطقه تنهازمانی آزادی واقعی خودرابدست خواهندآورد که مبارزات آزادی‌خواهانه وبرابری طلبانه خودرامستقل از دولتهای ارتجاعی وامپریالیستی گسترش دهند و مسیردگرگونی های عمیق و بنیادی رابگشایند.درجنبش انقلابی کردستان سوریه، باورهای چپ و منش های کارگری و سوسیالیستی بیش ازپیش باید تقویت شود.تنها طبقه کارگراست که هیچ منفعتی درادامه و حفظ نظم موجود ندارد و پیگیرانه خواستاردگرگونی بنیادی و سوسیالیستی جامعه است. این است نیازاصلی و راه رهائی قطعی مردم منطقه از شرّمصائب بیشماری که اکنون باآن روبرو هستند.کوبانی مبارز نیز درمسیرطولانی همین تحول گام نهاده یاباید گام نهد.
کوبانی قهرمان اما اکنون درمحاصره گرگهاست. کوبانی جسور و شیردل حتا اگر در مقابل گرگ‌ها، و سگ‌های رذل داعش از پا درآید و شکستی را متحمل شود، چیزی از دلاوری‌ها، قهرمانی‌ها و عمل شکوه‌مند آن نخواهد کاست. کوبانی پیشتاز مبارزه در منطقه و پر افتخار خواهد ماند.پیروزواقعی درانظارکارگران و زحمتکشان جهان کوبانیست وپیروزی کوبانی ازاین منظر یک پیروزی قطعیست. تاریخ، قهرمانی زنان و مردان کوبانی را فراموش نخواهد کرد همان‌طور که تسامح دولتهای مدعی یا مدافع “حقوق بشر” نسبت به کشتار مردم کوبانی به دست داعش درنده‌خو و ضد بشر را نخواهد بخشید!
زیرنویس:
۱ – مقبره سلیمان شاه جدّ عثمان اول موسس امپراطوری عثمانی در خاک سوریه و در شمال شهر کوبانی واقع است. ترکیه مدعی‌ست که بر پایه توافق‌نامه سال ۱۹۲۱، منطقه‌ای که این مقبره در آن قرار دارد، بخشی از خاک ترکیه است که در خارج از مرزهای ترکیه واقع شده است. نه فقط نخست‌وزیر ترکیه این حق را برای ترکیه قائل است که برای “دفاع” از آن تدابیر لازم را انجام دهد، بلکه رئیس ستاد مشترک ارتش ترکیه گفته است یک اشاره ماموران نظامی ترکیه که حفاظت از این مقبره را برعهده دارند، کافی‌ست تا ارتش ترکیه به وظیفه خود در دفاع از این مقبره وارد عمل شود!
برگرفته از سایت سازمان فدائیان (اقلیت)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر