۱۳۸۹ مهر ۳, شنبه

جنایتکاران جنگی


سران سیاسی و نظامی جمهوری اسلامی در دوران جنگ ۸ ساله‌ی دولت‌های ایران و عراق، جنایتکار جنگی‌اند و بالاخره مردم ایران روزی آن‌ها را به اتهام برافروختن و ادامه جنگ و فجایع بی‌شماری که این جنگ در پی داشت، به پای میز محاکمه خواهند کشید.

در این هفته، سران جمهوری اسلامی، برای تقدیس جنگ، کشتار و ویرانی ۸ ساله و نشان دادن قدرت رزمی و آمادگی نظامی خود در جنگی جدید که هر روز نعره‌ی آن را سر می‌دهند، واحدهای نظامی و سلاح‌ها پیشرفته خود را به نمایش گذاشتند.

۳۰ سال از آغاز رسمی جنگی که در ابعادی وسیع ۸ سال بی‌وقفه ادامه داشت، سپری گردید. صدها هزار تن از مردم ایران و عراق در این جنگ جان باختند. این جنگ، میلیون‌ها انسان معلول بر جای گذاشت. آوارگی مردم، ابعادِ میلیونی به خود گرفت. تمام هست و نیست این مردم بر باد رفت. خسارات جنگ دو کشور، سر به یک و نیم تریلیون دلار زد. خرابی‌های چنان گسترده‌ای به بار آورد که پس از گذشت بیش از دو دهه از پذیرش آتش‌بس، هنوز پابرجا مانده‌اند.

جمهوری اسلامی، سال‌ها این دروغ بزرگ را تکرار کرده است که در برافروختن و ادامه این جنگ نقشی نداشته و به جنگی تدافعی و تحمیلی روی آورده است.

واقعیت امر که اکنون پس از گذشت ۳۰ سال بر بخش بزرگی از مردم ایران نیز روشن شده است، در این است که جنگ دولت‌های ایران و عراق، مثل هر جنگ دیگری که دولت‌های ارتجاعی برمی‌افروزند، یک جنگ ارتجاعی برخاسته از سیاست‌های ارتجاعی و توسعه‌طلبانه دو دولتی بود که یکی توسعه‌طلبی و هژمونی‌طلبی ناسیونالیستی عربی و دیگری اسلامی را دنبال می‌کرد. رژیم عراق ادعاهای مرزی و اختلافات مرزی را علم کرد بود و تلاش می‌کرد قرارداد الجزایر را به نفع خود بر هم زند و علاوه بر این، نقش ژاندارمی شاه را در منطقه بر عهده گیرد، رژیم جمهوری اسلامی هم در تلاش برای سرنگونی رژیم صدام، با سازماندهی گروه‌های اسلام‌گرای طرفدار خود و استقرار یک حکومت اسلامی در عراق بود. خمینی بر این عقیده بود که این نخستین گام برای رسیدن به لبنان و فلسطین و سرنگونی رژیم اسرائیل است. این سیاست توسعه‌طلبانه‌ی دو دولت ایران و عراق، جبراً به جنگ می‌انجامید. از همین روست که تضادها و درگیری‌های دو دولت مدام شدت گرفت، تا جایی که درگیری‌های مسلحانه در مناطق مرزی روز به روز افزایش یافت.

این زد و خوردهای نظامی مرزی، مقدمه‌ای بود برای یک جنگ نظامی گسترده که در ۳۱ شهریور ماه با حمله سراسری نیروهای عراقی و بمباران فرودگاه‌ها و برخی مراکز نظامی و اقتصادی آغاز گردید. اما مردمی که هنوز به ماهیت جنگ پی نبرده بودند و نمی‌دانستند که جنگ، نتیجه و برآمده از سیاست‌های این هر دو دولت ارتجاعی‌ست، وقتی به این حقیقت پی بردند که پس از رانده شدن نیروهای عراقی به مرزهای پیشین، پس از گذشت یک سال و چند ماه از آغاز جنگ، از خمینی می‌شنوند که جنگ را باید تا سرنگونی صدام ادامه داد و شعار راه قدس از کربلا و عراق می‌گذرد به میان کشیده می‌شود.

جمهوری اسلامی به رغم مخالفت اکثریت بزرگ مردم ایران با ادامه جنگ، به این جنگ ادامه می‌دهد. دفاع عراقی‌ها در درون خاک کشورشان، باعث می‌شود که بیش‌ترین تلفات به سربازان و مردم ایران در این دوره وارد آید. صدها هزار تن از مردم ایران قربانی اهداف جنون‌آمیز جمهوری اسلامی برای فتح عراق شدند. چرا که هر حمله نیروهای نظامی ایران برای فتح بصره با هزاران کشته و معلول همراه بود.

شهرهای ایران مورد حملات موشکی قرار گرفت و ده‌ها هزار تن، تنها به علت اصابت موشک‌ها جان باختند و معلول شدند. جمهوری اسلامی برای ادامه جنگ بی‌ثمری که ۷ سال دیگر ادامه یافت، حتا از جان کودکان کم سن و سال هم نگذشت و آن‌ها را به عنوان مین‌روب، در میدان‌های مین‌گذاری شده به کار گرفت و کشتار کرد. نفرت مردم از ادامه جنگ مدام افزایش می‌یافت. جمهوری اسلامی برای جلوگیری از ترک جبهه توسط سربازان و فریب افراد ناآگاه به کثیف‌ترین شیوه‌های فریب و تحمیق متوسل گردید. شکلک‌های نورانی امام زمان را در جبهه‌ها به راه انداخت که پیام ادامه جنگ و بهشت در جهانی دیگر باشد. اما تمام این فجایع برای فتح عراق کارساز نیافتاد. لحظه‌ای فرا رسید که دیگر سربازی برای رفتن به جبهه‌ها یافت نمی‌شد. پی در پی، شکست و عقب‌نشینی واحدهای نظامی جمهوری اسلامی بود. منابع اقتصادی و مالی کاملاً ته کشیده بود. اعتراضات مردم به ادامه جنگ، کشتار، فقر، بیکاری، گرانی و ویرانی، اشکال علنی به خود می‌گرفت. در این جا بود که رژیم جمهوری اسلامی از سر یأس و ناامیدی و نجات خود، قطعنامه‌ای را که ۷ سال پیش با دریافت غرامت نپذیرفته بود، اکنون بدون دریافت هر گونه غرامت پذیرا شد و خمینی این جنایت‌کار بزرگ، جام زهر را سر کشید. جنگ، بدون انعقادِ قرارداد صلح، ظاهراً پایان گرفت. اما پرونده این جنگ از دیدگاه توده‌های مردم ایران مفتوح است. مردم ایران جنایات فجیع جنگ را فراموش نمی‌کنند. تمام سران و فرماندهان جمهوری اسلامی که در برافروختن و ادامه این جنگ نقش داشته‌اند، جنایتکار جنگی‌اند و باید در پیشگاه مردم ایران به جرم جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی به محاکمه کشیده شوند.
از سایت سازمان فدائیان(اقلیت)؛

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر