پرونده‌ی مداخله‌ی جمهوری اسلامی در طرح ترور سفیر عربستان در آمریکا در این هفته، برای رسیدگی به شورای امنیت فرستاده شد. دولت آمریکا که یکی از شاکیان پرونده است، خواستار محکومیت جمهوری اسلامی به عنوان “تهدیدی برای صلح و امنیت” بین‌المللی شده است. عربستان سعودی، شاکی دیگر، خواستار محاکمه و مجازات کسانی که در توطئه‌ی ترور دست داشته و به بیانی بی‌پرده‌تر، سران جمهوری اسلامی شده است. خبر از به جریان افتادن پرونده‌ی هسته‌ای با اتهامات جدید انتشار یافت و رویترز گزارش کرد که گزارش ماه آینده‌ی مدیر کل آژانس حاوی نکاتی حساس از فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی خواهد بود.
گزارش‌گر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل در مورد ایران نیز در این هفته گزارش خود را از پایمال شدن حقوق انسانی مردم ایران منتشر ساخت و روز چهارشنبه آن را به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه داد.
در این گزارش که فقط به گوشه کوچکی از جنایات بی‌انتهای جمهوری اسلامی علیه مردم ایران اشاره شده، بر سرکوب‌گری‌های جمهوری اسلامی علیه فعالان اجتماعی و سیاسی، روزنامه‌نگاران، وکلا، هنرمندان، پایمال شدن حقوق زنان، احکام ظالمانه‌ی دادگاه‌ها، تبعیض علیه زنان، اقلیت‌های قومی و مذهبی، شکنجه در زندان‌ها، افزایش چشمگیر اعدام و موارد دیگر تأکید شده و نمونه‌هایی از این جنایات آورده شده است.
پیش از این دبیر کل سازمان ملل نیز گزارش مجزایی را که قرار است به مجمع عمومی سازمان ملل در مورد کارنامه‌ی حقوق بشر جمهوری اسلامی ارائه دهد، انتشار داده بود و از وخیم‌تر شدن نقض حقوق بشر، افزایش اعدام‌ها و نیز اعدام‌های مخفیانه در طول یک سال گذشته در ایران شدیداً انتقاد کرده بود.
انتشار گزارش وحشی‌گری‌های جمهوری اسلامی توسط دبیر کل سازمان ملل و گزارش‌گر ویژه حقوق بشر و به جریان افتادن مجدد پرونده‌ی سرکوب‌گری‌های جمهوری اسلامی و نقض و پایمال شدن حقوق انسانی مردم ایران در شورای حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل، در شرایطی که پرونده‌ی اقدامات تروریستی رژیم به شورای امنیت رفته است، بر خشم و هراس رژیم افزود.
موضع‌گیری رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی در روز چهارشنبه این هفته، بیان چیز دیگری جز خشم ناشی از هراس یک مهره‌ی رژیم استبدادی حاکم بر ایران نبود.
جمهوری اسلامی که به حسب تجارب گذشته می‌دانست، اگر اجازه ورود به ایران را به گزارش‌گر حقوق بشر سازمان ملل بدهد، گوشه‌های دیگری از فجایع و جنایات رژیم در سطح جهانی برملا می‌گردد و با پرونده‌ای سنگین‌تر در مورد پایمال کردن حقوق انسانی مردم ایران روبرو می‌گردد، به گزارش‌گری که شورای حقوق بشر سازمان ملل در فروردین ماه امسال برای بررسی نقض حقوق بشر در ایران تعیین کرده بود، اجازه ورود به ایران را نداد. اکنون اما رئیس قوه قضاییه ادعا می‌کند که این گزارش “سخیف، ناصحیح و غیر مستند” است. و به گفته‌ی وی “تقریباً تمام دعاوی معارضین و معاندان نظام را مطرح کرده، در حالی که گزارش‌گر ویژه وقتی به سراغ تهیه گزارش می‌رود، بیش و پیش از هر مسئله‌ای باید بی‌طرفی خود را حفظ کند، نه این که ادعاهای یک طرف را که سال‌هاست معارض نظام هستند بشنود و آن‌ها را تکرار کند.”
نخست باید گفت، آن‌چه که در گزارش به آن اشاره شده است، فقط جزء بسیار کوچکی از فجایع و بیدادگری‌های جمهوری اسلامی‌ست. اما رئیس دستگاه قضایی جمهوری اسلامی وقتی که می‌گوید گزارش‌گر حقوق بشر ادعاهای یک طرف را تکرار کرده است، ولی جمهوری اسلامی حتا به وی اجازه نداد که وارد ایران شود و ادعاهای طرف دیگر را بشنود، فقط رسوایی رژیم را فریاد می‌زند.
او کتمان نمی‌کند که حکومت اسلامی با جنایت و بی‌حقوقی مردم عجین است. لذا در همین موضع‌گیری می‌گوید: حقوق بشر در ایران اسلامی‌ست؛ و اسلامی بودن حقوق بشر در “قصاص، حدود” اعدام و “مسایل مربوط به ارث” است که “همه مسلمان‌ها” قبول دارند. چه کسی می‌گوید: “قصاص ضد حقوق بشر است”؟ وقتی که جنایت فضیلت شمرده می‌شود و شلاق و شکنجه، درآوردن چشم، بریدن دست و پا، جدا کردن سر از بدن، اعدام و به دار کشیدن انسان‌ها، سنگسار، نیمه انسان شمردن زنان، کشتار و قتل عام انسان‌ها به اتهام محاربه با خدا و رسول خدا، حقوق بشر اسلامی‌ست، آن‌گاه دیگر بی حقوقی سیاسی مردم، دستگیری و مجازات فعالان جنبش‌های اجتماعی و سیاسی، هنرمندان، روزنامه‌نگاران، تبعیض جنسیتی، ملی و مذهبی، مسایل کم‌اهمیت‌تر حقوق بشر اسلامی‌ست. از این رو رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی دیگر نیازی به پرداختن به آن‌ها نمی‌بیند. او خشم خود را از گزارش غیر اسلامی نقض حقوق بشر در ایران از طریق نشان دادن حاکمیت توحش در ایران ابراز می‌دارد. افسارگسیختگی رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی که بی‌پروا توحش حکومت اسلامی را جار می‌زند و شکنجه، قتل و کشتار، حد و قصاص و نیمه انسان بودن زنان را حقوق بشر اعلام می‌کند، از عصبانیت و خشمی برخاسته که در این هفته تمام سران رژیم به آن دچار بودند و خامنه‌ای نیز در همین هفته چندین بار آن را نشان داد.
از همین روست که رئیس دستگاه قضایی رژیم، در پایان سخنرانی خود به مسایلی که جمهوری اسلامی در این هفته با آن روبرو بوده است می‌پردازد، از فشارهای وارده بر رژیم سخن می‌گوید و سرانجام ادعا می‌کند که این فشارها تأثیری بر سیاست‌ها و مواضع جمهوری اسلامی نخواهد دا شت. اگر چنین بود، در آن صورت نیازی به جار و جنجال سران رژیم در این هفته و ترس و هراس آن‌ها از اوضاع پیش‌آمده نمی‌بود.
روشن است که پرونده‌ی سرکوب‌گری و جنایات رژیم سیاه‌تر از آن است که صرفاً نگران گزارش اخیر در مورد نقض حقوق بشر باشد. این نیز پوشیده نیست که تصمیمات سازمان ملل بر سر این مسئله نتوانسته و نمی‌تواند تغییری در سیاست‌های جنایت‌کارانه جمهوری اسلامی پدید آورد و فقط مردم ایران هستند که با مبارزات خود می‌توانند نقطه پایانی بر این رژیم و جنایات آن بگذارند. اما حساسیت رژیم بر سر پرونده‌ی نقض حقوق بشر اکنون از آن‌روست که در کنار دو پرونده دیگر، در یک زمان مطرح می‌شود و رژیم جمهوری اسلامی را در آنِ واحد، به عنوان رژیمی تروریست، جنگ‌طلب، آدم‌کش، جنایتکار و مستبد، در مقیاس بین‌المللی و در پیش چشم عموم مردم جهان به محاکمه می‌کشد.
برگرفته از سایت سازمان فدائیان(اقلیت)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر