در این هفته، مجلسیان سراغ خامنه‌ای رفتند تا شاید رهنمود جدیدی برای برون رفت از هرج و مرج موجود و غلبه بر نافرمانی رئیس هیئت دولت دریافت کنند. اما او حرف جدیدی در چنته نداشته نداشت، جز این که به صحرای کربلا بزند و با اشاره به آنچه که او “فتنه”اش می‌خواند و اختلافات درونی، بی‌آن‌که نامی از احمدی‌نژاد ببرد، او را نفرین کند و بگوید: “هر کاری که باعث حرکت در چارچوب موردنظر دشمن بشود و به کشور و ملت ضربه بزند، جزو گناهان بزرگی‌ست که خداوند از آنها نمی‌گذرد.” خامنه‌ای که می‌داند تا زمانی که تصمیم قطعی برای یک‌سره کردن کار احمدی‌نژاد، اتخاذ نکرده، از خود وی نیز برای غلبه بر هرج و مرج کنونی کاری ساخته نیست، به مجلس توصیه کرد که فعلا به “گرایش‌ها و روش‌های دولت توجه، و به گونه‌ای قانون‌گذاری کرد که اجرای قانون برای دولت آسان و تسهیل شود.” اما گویا در یک لحظه متوجه می‌شود که مجلسیان ناراضی‌اند و لذا می‌افزاید البته قانون فصل الخطاب است.”هنگامی که قانون به تصویب رسید، دولت هم باید با همه توان و بدون بهانه‌گیری، بر اساس آن عمل کند.”
رئیس مجلس نیز که گویا هنوز نمی‌خواهد بپذیرد، اظهارات خامنه‌ای مبنی بر فصل‌الخطاب بودن قانون، فعلا اعتباری برای احمدی‌نژاد ندارد، و اصلا خود خامنه‌ای و دولت دینی سرمنشاء بی‌قانونی‌ست، در پی پایان این اجلاس گفت: “پس از بیان شفاف و صریح ایشان که اتمام حجت و تکلیف بود، دیگر تخطی از قانون هیچ توجیه نداشته، بهانه پذیر پذیر نبوده و قابل اغماض نیست.”
اما مگر رئیس مجلس در اجلاس سران سه قوه در حضور خامنه‌ای، برای بحث و اختلاف بر سر تفسیر شورای نگهبان، پیرامون ادغام وزارتخانه‌ها حضور نداشت؟ مگر خامنه‌ای به احمدی‌نژاد نگفت که “قانون و تفسیر شورای نگهبان حرف آخر و لازم‌الاجراست و باید تبعیت شود؟”
پاسخ احمدی‌نژاد در آن جلسه چیزی جز این نبود که اگر حکم حکومتی و دستور ولی فقیه است، اجرا می‌کنم و اگر نیست، نه. خامنه‌ای که پس از رسوایی بر سر انتصاب علنی وزیر اطلاعات، عجالتا جرات آن را نداشت که بگوید، حکم حکومتی‌ست، پاسخ داد: “این نظر، نظر قانون است نه حکم حکومتی” لازم‌الاجراست و باید از آن تبعیت شود. احمدی نژاد هم آن را نپذیرفت و تا امروز هم نپذیرفته است. در مجلس جنجال برپاست. نمایندگان مجلس مشغول نفرین کردن و نامه‌نگاری‌اند.
توکلی، سردسته‌ی یکی از باندها فریاد می‌زند: “خدا دولت را از لجاجت نجات دهد. دولت با لجاجت، با نظر شورای نگهبان و رهبری مخالفت کرده است.”
محمد دهقان، عضو هیات رئیسه مجلس، می‌گوید: وضع وخیم‌تر از این حرف‌هاست. وی در این هفته در مجلس گفت: “متاسفانه اخیرا با وضعیت خوبی در دولت مواجه نیستیم. جریان خاصی حاکم در دولت است که نه فقط در قانون‌گذاری مشارکت فعال ندارد، بلکه اراده‌ای هم بر اجرای قوانین مصوب از خود نشان نمی‌دهد و پس از عبور از مجلس، قوه قضائیه و مجمع تشخیص مصلحت نظام به عنوان نهادهای قانونی اخیر از شورای نگهبان هم عبور کرده است و نظرات مسلم این شورا را نمی‌پذیرد.” سرپرستی برای وزارتخانه نفت معرفی نشده است. “در وزارتخانه‌های راه، مسکن، صنایع و بازرگانی هم روحیه‌ای برای کار کردن وجود ندارد، زیرا بلاتکلیفی بر این وزارتخانه‌ها حاکم شده است… بازار بورس وضعیت به هم ریخته دارد و شاخص بورس کاهش داشته است.” نگرانی برای اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها هم وجود دارد.” “نگرانی برای اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها هم وجود دارد.” دولت، “امروز کسی را دور و بر خودش باقی نگذاشته و همه را پراکنده کرده است.” چه باید کرد؟
رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس می‌گوید، حالا که موضوع در صحن مجلس مطرح شده است، باید اعلام کنم که کمیسیون، در سه مورد تخلفات دولت و رئیس جمهور را به قوه قضائیه ارسال کرده است. با دادستان و رئیس قوه قضائیه هم مذاکره کرده‌ایم و در دیوان عالی کشور شعبه‌ای برای رسیدگی به این تخلفات دائر شده است. از رئیس جمهور هم در مورد ۱۷ تخلف که با بندهای آن مجموعا ۳۰ تا ۴۰ مورد می‌شود، سئوال کرده‌ایم و منتظر جوابیم. اما وقتی که از مجلس، شورای نگهبان و خامنه‌ای کاری ساخته نبوده است، از قوه قضائیه نیز کاری ساخته نیست.
از همین روست که عضو هیات رئیسه مجلس می‌گوید: “دولت باید تکلیف خود را مشخص کند. اگر قرار است برای مردم و کشور کار کند، بچسبد به کار و اگر نه، بگوید نمی‌تواند ادامه دهد.”
اما تا جایی که برملا شده است، گویا احمدی‌نژاد در جریان اختلاف با خامنه‌ای بر سر انتصاب وزیر اطلاعات، استعفا هم داد، اما خامنه‌ای که این استعفا را یک رسوایی دیگر برای رژیم بی‌ثبات خود می‌دانست، به وی دستور داده است که به کار خود ادامه دهد.
گیر رژیم هم در همین جاست، خامنه‌ای کنار رفتن یا کنار گذاشتن احمدی‌نژاد را در لحظه کنونی به نفع خود و رژیم‌اش نمی‌داند، بنابراین از مجلس، شورای نگهبان و قوه قضائی هم که گوش به فرمان خامنه‌ای‌اند، کاری ساخته نیست. احمدی‌نژاد هم از همین اوضاع استفاده می‌کند. نه تابع مجلس و شورای نگهبان می‌شود و نه از تهدیدات قوه قضائی ترسی به خود راه می‌دهد. آنچه را که خود می‌خواهد پیش می‌برد. او می‌داند که بازی را باخته، کارش ساخته و رفتنی‌ست. لذا می‌خواهد اوضاع به نحوی پیش رود که سرانجام به برکناری‌اش منجر گردد. او این برکناری را از نظر سیاسی به نفع خود و باندش می‌داند. از این رو نمی‌خواهد که باقیمانده دوره ریاست جمهوری‌اش بی سر و صدا به پایان برسد و باندهای رقیب به سادگی او و دار و دسته‌اش را کنار بگذارند. از آن‌جایی که هنوز دو سال به پایان دوره ریاست جمهوری وی باقی‌ست، بعید است که باندهای رقیب وی بگذارند در طول این دو سال بی‌توجه به خواست آنها هر آنچه که می‌خواهد انجام دهد. آنها چاره‌ای ندارند جز این که در لحظه‌ای مناسب تکلیف‌اش را روشن و برکنارش کنند. این، محتمل‌ترین راه‌حل درگیری‌های کنونی رزیم است.
برگرفته از سایت سازمان فدائیان(اقلیت)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر