بر کسی پوشیده نیست که این مردمان فلاکت‌زده‌ای که به آن‌ها آفتابه‌دزد هم می‌گویند، انسان‌های فقیر و گرسنه‌ای هستند که نظم حاکم بر ایران را به فقر و بیکاری محکوم نموده است. تنها راهی که این نظم غیر انسانی در برابر آن‌ها قرار داده است، دستبرد زدن به اجناس یک مغازه، یا بالا رفتن از دیوار یک خانه برای سیر کردن شکم گرسنه خود و خانواده‌شان هستند. در نظام طبقاتی سرمایه‌داری به این افراد می‌گویند، دزد و چون در ایران نظام عدل الهی و اسلامی هم ضامن و پاسدار این نظم است، اگر گرفتار شوند، به اشد مجازات یا دقیق‌تر، وحشیانه‌ترین مجازات‌ها محکوم می‌شوند.
اما گاه‌گاهی در مطبوعات، خبری از دزدی‌های نوعی دیگر انتشار می‌یابد که به آن دزدی نمی‌گویند، بلکه واژه اختلاس را به کار می‌برند. این واژه مختص کسانی‌ست که دزدی‌هایشان ابعاد میلیاردی از خزانه دولتی و ثروت‌های عمومی مردم دارد. در مورد آن‌ها از واژه‌ی زننده‌ی دزد استفاده نمی‌شود، بلکه به آن‌ها مختلس اطلاق می‌شود. چون آدم‌های سرشناس و “محترمی” هستند، مشمول حداکثر رئوفت دادگاه‌های عدل اسلامی و قوانین آن می‌شوند. نه دست و پایشان قطع می‌شود و نه سرشان از تن جدا. خیلی که مسئله جدی باشد، مدتی در زندان می‌مانند و بعد آزاد می‌شوند که بروند پی کارشان.
در این هفته خبرگزاری‌های رژیم، خبر از یک اختلاس ۱۰۰ میلیارد تومانی در مجتمع پتروشیمی ایلام دادند و نوشتند مدیر عامل مجتمع پتروشیمی ایلام به اتهام اختلاس ۱۰۰ میلیارد تومان در این پروژه، در زندان اوین به سر می‌برد. این مجتمع که ۶ سال پیش طراحی و ساخت آن آغاز گردید، تاکنون ۷۰۰ میلیارد تومان هزینه آن شده است، اما تنها حدود ۳۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و به حالت نیمه تعطیل درآمده است. آن‌چه که معلوم است، از این ۷۰۰ میلیارد تومان، ۱۰۰ میلیارد تومان آن، بی سر و صدا روانه جیب آقای مدیر عامل شده است. از بقیه ماجرا دیگر اطلاعی به مطبوعات درز نکرده است. می‌شنوید: ۱۰۰ میلیارد تومان اختلاس در طول ۵ سالی که مدیر عامل، مسئولیت مجتمع را بر عهده داشته است. در کشوری که هیچ حساب و کتابی در کار نیست و رژیم استبدادی، با دیکتاتوری و اختناق بر مردم حکومت می‌کند، به همین سادگی یک هفتم اعتبار یک پروژه، توسط مدیر عامل به جیب زده می‌شود. البته مردم ایران می‌دانند که این سرقت‌های کلان محدود به این یا آن فرد در درون دستگاه دولتی نیست. فساد تمام ارکان جمهوری اسلامی را فرا گرفته است. اگر گاه‌گاهی نیز مواردی از این اختلاس‌ها برملا می‌گردد، در شرایطی‌ست که رژیم دیگر به هر علتی نمی‌تواند جلوی علنی شدن آن را بگیرد. والا هزاران نمونه از این اختلاس‌ها در سراسر دوران موجودیت جمهوری اسلامی وجود خواهد داشت. به ویژه در هر کجا که بوی نفت، گاز، پتروشیمی و پروژه‌های مرتبط با آن‌ها می‌آید، غارت و چپاول بی حساب و کتاب است. بیهوده نبود که احمدی‌نژاد با جنگ و جدالی سخت توانست وزارت نفت را از چنگ عوامل رفسنجانی بیرون آورد، به دست عوامل خود بسپارد و دیگر به کسی هم حساب پس ندهد. بیهوده نیست که اکنون پروژه‌های مرتبط با نفت و گاز، سهم سپاه پاسداران شده است. در این عرصه‌ها حجم پولی که جا به جا می‌شود، ابعاد تریلیونی دارد و بنابراین به جیب زدن ده‌ها و صدها میلیارد، کار دشواری برای آن‌ها نیست. پس با این اوصاف می‌توان اختلاس صد میلیارد تومانی مدیر عامل مجتمع پتروشیمی ایلام را هم اختلاسی کوچک نامید. وقتی که میلیاردها دلار حاصل از فروش نفت و گاز، در دست دولت قرار دارد و کسی هم دقیقاً نمی‌داند، که این پول هنگفت چه می‌شود، صد میلیارد تومان هم می‌تواند، کوچک و کم اهمیت جلوه کند. دستمزد و حقوق کارگران و زحمتکشان حتا کفاف حداقل معاش آن‌ها را نمی‌دهد، اما در سایه حکومت الله یک مدیر عامل می‌تواند به سادگی از پول مردم، صد میلیارد تومان سرقت کند.
جمهوری اسلامی جز فساد و تباهی ارمغانی نداشته و نخواهد داشت. سرقت صد میلیارد تومانی در پروژه مجتمع پتروشیمی ایلام، فقط یک نمونه از این فساد فراگیر در جمهوری اسلامی‌ست.
بنقل از سایت سازمان فدائیان(اقلیت)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر