بلندگوهای تبلیغاتی جمهوری اسلامی در سراسر این هفته کارزار تبلیغاتی گستردهای را سازمان دادند تا ۹ دی را به نشانهی پیروزی ارتجاع جشن بگیرند و گویا آن را پایانی بر مبارزه مردم اعلام کنند. ارگانهای سرکوب مادی و معنوی، بیانیه انتشار دادند و سران ارتجاع همگی با سخنرانی و مصاحبههای مطبوعاتی، رادیویی و تلویزیونی در این شوی تبلیغاتی شرکت کردند. خامنهای هم در جمع گروهی از مزدوران حزبالهیهای گیلانی بر منبر رفت تا به تکرار یاوهسراییهای همیشگی خود بپردازد. او بار دیگر مبارزات قهرمانانه مردم ایران را علیه رژیم ستمگر و سرتاپا ارتجاعی جمهوری اسلامی توطئهی ساخته و پرداختهی قدرتهای جهانی یا به گفته وی استکباری نامید و گفت: “فتنه سال گذشته جلوهای از توطئه دشمنان بود.” و “ملت ایران در نهم دی سال گذشته، در حرکتی کاملا خودجوش فتنهگران را ناکام کردند و مشت محکمی بر دهان آنان زدند.”
خامنهای در ادامهی روضه خوانیاش، رقبای خود را از جناح مقابل مورد حمله قرار داد و افزود “آنها با امیدوار کردن دشمن به انقلاب اسلامی و ملت صدمه زدند” و آنها را مورد سرزنش قرار داد از این که گویا شرایطی را فراهم کردند که حکومت اسلامی نتواند از به اصطلاح انتخاباتش بهرهبرداری سیاسی و تبلیغاتی کند.
خامنهای و تمام ارتجاع حاکم بیهوده تصور میکنند که به ویژه پس از مبارزات تودههای مردم ایران در سال گذشته از طریق دستگاه تبلیغاتیشان میتوانند مردم را فریب دهند و یک مشت جعلیات را به خورد آنها بدهند. و دیگر کسی نیست که نداند “ملت” آن مردمی هستند که سال گذشته خیابانهای شهرهای بزرگ را به عرصهی نبرد با رژیم ستمگر حاکم تبدیل کردند و با شعارهای مرگ بر خامنهای، مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر جمهوری اسلامی، خواب را از چشمان مرتجعین ربودند و امثال خامنهای هر لحظه در هراس از سرنگونی به سر بردند. این “ملت” که مبارزهاش از درون نیازها و خواستههایش جوشیده و برخاسته بود و بر خلاف یاوه سرایی مرتجعین از هیچ قدرتی دستور نمیگرفت، مشت چنان محکمی به دهان پاسداران ارتجاع اسلامی و در راس آنها خامنهای زد که هنوز هم از قدرت ضربات آن بر خود میلرزند.
۹ دی اما چیزی جز این نبود که رژیم، تمام عناصر ضد مردم، متشکل از پرسنل نیروهای نظامی، پلیسی، امنیتی و سرسپردگان دستگاه بوروکراتیک، انگلهای دستگاه روحانیت، بسیجیهای خودفروخته و گروهی جیرهخوار حزبالهی را بسیج کرد و به خیابانها آورد. اینها جز یک مشت مزدور رژیم استبدادی حاکم چیز دیگری نبودند.
خامنهای در ادامهی روضه خوانیاش، رقبای خود را از جناح مقابل مورد حمله قرار داد و افزود “آنها با امیدوار کردن دشمن به انقلاب اسلامی و ملت صدمه زدند” و آنها را مورد سرزنش قرار داد از این که گویا شرایطی را فراهم کردند که حکومت اسلامی نتواند از به اصطلاح انتخاباتش بهرهبرداری سیاسی و تبلیغاتی کند.
خامنهای و تمام ارتجاع حاکم بیهوده تصور میکنند که به ویژه پس از مبارزات تودههای مردم ایران در سال گذشته از طریق دستگاه تبلیغاتیشان میتوانند مردم را فریب دهند و یک مشت جعلیات را به خورد آنها بدهند. و دیگر کسی نیست که نداند “ملت” آن مردمی هستند که سال گذشته خیابانهای شهرهای بزرگ را به عرصهی نبرد با رژیم ستمگر حاکم تبدیل کردند و با شعارهای مرگ بر خامنهای، مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر جمهوری اسلامی، خواب را از چشمان مرتجعین ربودند و امثال خامنهای هر لحظه در هراس از سرنگونی به سر بردند. این “ملت” که مبارزهاش از درون نیازها و خواستههایش جوشیده و برخاسته بود و بر خلاف یاوه سرایی مرتجعین از هیچ قدرتی دستور نمیگرفت، مشت چنان محکمی به دهان پاسداران ارتجاع اسلامی و در راس آنها خامنهای زد که هنوز هم از قدرت ضربات آن بر خود میلرزند.
۹ دی اما چیزی جز این نبود که رژیم، تمام عناصر ضد مردم، متشکل از پرسنل نیروهای نظامی، پلیسی، امنیتی و سرسپردگان دستگاه بوروکراتیک، انگلهای دستگاه روحانیت، بسیجیهای خودفروخته و گروهی جیرهخوار حزبالهی را بسیج کرد و به خیابانها آورد. اینها جز یک مشت مزدور رژیم استبدادی حاکم چیز دیگری نبودند.