به گزارش “آینده نیوز”، بنابر یافته های مرکز دولتی آمار ایران، تعداد شاغلان بخش های مختلف اقتصادی طی سال ۸۸ تا ۸۹ تا حدی کاهش یافته که از حدود ۹ / ۲۱ میلیون نفر در سال قبل به ۶ / ۲۹ میلیون نفر در زمان حاضر رسیده است.
بر اساس گزارش نتایج طرح آمارگیری نیروی کار فصل بهار که از سوی مرکز آمار ایران انجام می شود، تعداد شاغلان در بخش کشاورزی در فاصله دو بهار ۸۸ و ۸۹ بیش از ۶۰۰ هزار نفر، بخش صنعت بیش از ۳۴۰ هزار نفر و بخش خدمات اندکی بیش از ۲۸۰ هزار نفر کاهش یافته است.
کاهش تعداد شاغلان در بخش های مختلف اقتصادی نشان می دهد نرخ فعالیت اقتصادی در کشور از ۵ / ۴۰ به ۳۹ درصد رسید و این در حالی است که نرخ بیکاری از ۱ / ۱۱ به ۶ / ۱۴ درصد در فاصله بین دو بهار سال‌های ۸۸ و ۸۹ افزایش یافته است.
بخش کشاورزی در میان سایر بخش‌های اقتصادی شاغلان بیشتری را از دست داده که بخشی از این کاهش می تواند به علت خشکسالی سال‌های اخیر باشد بطوری که حمید حاجی عبدالوهاب معاون وزیر کار بخشی از علت افزایش نرخ بیکاری در بهار امسال را ناشی از خارج شدن نیروی کار از این بخش ذکر کرده است.
بر اساس برنامه چهارم توسعه قرار بود چهار میلیون و ۴۸۰ هزار فرصت شغلی طی پنج سال برنامه در کشور ایجاد شود تا نرخ بیکاری به ۴ / ۸ درصد برسد اما این مهم نه تنها تحقق نیافت بلکه به نرخ بیکاری نیز نسبت به شروع برنامه، افزوده شد
عبدالرضا شیخ الاسلامی وزیر کار و امور اجتماعی چندی پیش در مجلس دردفاع از طرح ایجاد بنگاه های زودبازده اعلام کرد: بیشترین اشتغال ایجاد شده در طرح بنگاه های زودبازده در بخش کشاورزی بوده است.
همانگونه که آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران نشان می دهد تعداد شاغلان بخش کشاورزی طی یکسال گذشته کاهش یافته است کاهش شاغلان بخش کشاورزی به معنای مهاجرت بیشتر به مناطق شهری کشور است بطوری که شاغلان این بخش با از دست دادن کار بر روی زمین و همچنین کارهای حاشیه ای دیگردر مناطق روستایی برای یافتن شغل و کسب درآمد راهی شهرها می شوند آیاشهرها پاسخگوی نیازهای جمعیت تازه وارد است یا خیر خود مستلزم بررسی است.
اجرای توسعه طرح بنگاه های اقتصادی زودبازده سبب ایجاد اشتغال ۹۶۸ هزار و ۲۳۸ نفر بود اما تحقق این اشتغال نتوانست از افزایش روند تعدادبیکاران در کشور بکاهد.
کارشناسان و برنامه ریزان اجتماعی معتقدند ایجاد اشتغال تنها از طریق اشتغال در بخش های کشاورزی و یا صنعت میسر نیست بلکه می توان با توسعه این دو بخش ؛ بخش خدمات را رونق تازه ای بخشید و موجب ایجاد اشتغال برای بخش وسیعی از بیکاران در کشور شد.
اشتغال در بخش خدمات در صورتی که همسو با توسعه بخش های صنعت و کشاورزی نباشد بسوی اشتغال دلالی می رود بخش خدمات می تواند اشتغالی ایجاد کند که تسهیل کننده شرایط رشد و توسعه باشد.
مرحوم حسین عظیمی اقتصاددان برجسته کشور بارها اعلام کرده بود که ایجاد اشتغال برای جمعیت جوان تنها از طریق بخش های کشاورزی و صنعت میسر نیست گسترش بخش خدمات تنها راهکار و مطمئن ترین راه برای سرعت بخشیدن به اشتغالزایی است و طرحهای مختلفی را با وام کم باید ارائه داد تا هم شغل ایجاد کند و هم رفاه مردم را افزایش دهد.
وی تاکید کرده بود: نگاه مردم به کارهایی نظیر لوله کشی، برقکاری، سبزی پاک کردن، روزنامه فروشی، بسته بندی میوه‌ها و سبزی و انواع خدمات مورد نیاز خانواده ها و مردم باید تغییر کند تا بتوان شغل بیشتری را برای رفع فقر و بیکاری ایجاد کرد این روش باید با دقت و کار علمی پیگیری شود تا سرمایه های کشور و مردم هدر نرود همچنین باید با مشارکت مردم وحمایت های منطقی و حساب شده دولت باشد تا سودآوری و درآمدزایی آن مردم را به سمت این گونه شغل‌ها هدایت کند.
شکی نیست خدمات یادشده در صورتی می تواند در کشور گسترش یابد که درآمد سرانه در کشور افزایش یابد و مردم بتوانند از این نوع خدمات بهره مندشوند ارائه خدماتی از این دست به وضعیت مالی خانوارها ارتباط مستقیم دارد زیرا در شرایط فقر اقتصادی خانوارها ترجیح می دهند بخش عمده کارهایشان را خود تامین کنند تا اینکه هزینه ای برای بهره مند شدن از این خدمات بپردازند.
ایجاد اشتغال نیازمند سرمایه گذاری‌های وسیع است این سرمایه گذاری‌ها می تواند داخلی و یا خارجی باشد آنچه در موضوع سرمایه گذاری اهمیت دارد این است که سرمایه گذاری هم اکنون یک ضرورت است تا در کنار آن انتظار کاهش نرخ بیکاری را داشت.
کاهش جمعیت شاغلان در بخش کشاورزی در حالی است که این بخش به دلیل توانایی بالای سرزمینی در زمینه تنوع آب و هوایی و محصولات؛ ظرفیت بالایی برای جذب نیروی کار دارد بطوری که می توان نه تنها بخش کشاورزی را توسعه داد بلکه در بخش صنعت و خدمات که صنایع تبدیلی و همچنین توزیع محصولات بخش کشاورزی را می تواند به دنبال داشته باشد؛ رونق دهد به عبارتی کارشناسان اقتصادی معتقدند؛ تولید در زیربخش های کشاورزی اثر مثبت و معناداری بر تقاضای نیروی کار دارد بطوری که با رونق بخش کشاورزی می توان در زمینه باغداری و دامپروری نه تنها نیروی انسانی بالایی را جذب کرد بلکه در زمینه صادرات هم گام های ارزنده ای برداشت .
بیکاری پنهان و رشد اندک بهره وری نشان می‌دهد که شهرها نمی‌تواند جذب کننده مهاجران بیکار شده بخش کشاورزی باشد و به همین سبب بر مشکلات نواحی شهرها بویژه شهرهای بزرگ؛ همواره افزوده می شود.
همچنین موضوع دیگر در زمینه بیکاری ؛ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی است زیرا در حالی که از یکسو توسعه آموزش عالی در کشور موجب فخر است اماوقتی بازار کار کشور نتواند فارغ التحصیلان دانشگاهی را جذب کند زمینه مشکلات دیگر را ایجاد می کند.
همانگونه که ارقام نشان می دهد سالانه بیش از یک میلیون نفر به بازار کار کشور وارد می شوند در حالی که هم اکنون حدود ۵ / ۳ میلیون نفر در کشوربیکار هستند.
بیکاری مشکلی است که اگر نادیده گرفته شود می تواند به معضلی حل نشدنی تبدیل شود که پیکر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور را تحت تاثیر خودقرار دهد.
موضوع کسب و کار در کشور هم اکنون به مشکلی تبدیل شده که از یکسو باید مراقب واحدهایی بود که در معرض تعطیلی قرار دارند و از سوی دیگر باید برای جوانانی که هر ساله وارد بازار کار می‌شوند تدابیر لازم اتخاذ و برای آن برنامه‌ریزی کرد.
بنقل از سایت سازمان فدائیان(اقلیت)؛
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر